Dag 13 6 augustus 2011 Koyasan

Dave werd om 0400 uur wakker van watergedrup op het dak. Oordoppen boden de oplossing. Het had flink geregend en de goten waren volgelopen. Best mogelijk voor een tempel van 800 jaar oud.

Na het ontbijt zijn we naar een eeuwenoude begraafplaats Oku-no-in gegaan. Daar liggen meer dan 200.000 graven en enkele zijn meer dan duizenden jaren oud. Erg indrukwekkend en zeker niet eng. Aan het einde van de begraafplaats is de tombe van Kobo Daishi, de oprichter van Shingon school van het boedhisme in het jaar 816. Hij schijnt de meest beroemde religieuse persoon te zijn in Japan. Dat was ook te merken, want er werden busladingen aan Japanners afgeleverd bij de begraafplaats. Kobo Daishi is volgens veel Japanners degene die aan de toekomstige boedha de hemelse boodschap kan vertellen aan de mensheid...of zoiets.

Op dit moment is Koyasan het leidend centrum van het Japanse boedhisme met meer dan 110 tempels en 10 miljoen volgelingen. En dan te bedenken dat in het verleden veel monikken werden afgeslacht en hun leiders verbannen werden. Maar goed dat is het verleden.

Op de begraafplaats zagen wij onder andere graven van bekende en/of belangrijke mensen. We zagen ook een monument van een verdelgingsbedrijf. Het monument heet 'het white Ant company'. Met dit monument bekend het bedrijf schuldig te zijn aan de dood/moord van miljoenen miertjes.
Of dat de diertjes er wat aan hebben...

We zijn ook een hal binnen gelopen met honderden lantaarns. Van twee wordt gezegd dat ze al meer dan 900 honderd naar brandden. Ikke zoeken...
Helaas verboden om foto's te nemen.

We kwamen op een gegeven moment uit bij een brug met in de buurt enkele beelden. De mensen stonden in een rij voor de beelden en gooiden er water overheen. Dit bleek uit nagedachtenis te zijn voor de doden. Over het water bij de brug hingen houten plankjes. Dit was ter nagedachtenis aan de babies die gestorven waren door abortus of verdrinking. Tjeetje..

S middag begon het kei maar dan bedoel ik ook keihard te regenen. Een mooi moment om te gaan slapen ook al was het smiddags.
Ondanks de gekochte paraplu toch zeiknat in onze tempel aangekomen.
Okay een beetje overdreven maar mijn voeten en broek waren wel nat.

S' avonds na 20 00 uur vroeg Dave aan een priester of hij een Yakuta (kimono/badjas) kon kopen. Hij wilde dit als aandenken aan de tempel. De tempel verkocht het niet maar de priester wist wel waar ze verkocht werden en dus werden we uitgenodigd om met hem mee te gaan. De tempeldeuren werden geopend en met de auto reden we er naar toe. Dave vroeg de priester wat hij deed als mensen na 20.00 uur bij de tempel kwamen. Het was even stil en toen kwam het verlossende antwoord.......I open..........hahaha
Tis vast een should have been there story maar het was zo grappig....I open. Zo simpel kan het leven zijn.