Dag 18 11 augustus 2011 Tokyo- naar huis

Het probleem van het op stipt rijden van alle treinen, is dat je er 1 op een haar kunt missen. Dat gebeurde ons dus ook op weg naar Narita airport. Gelukkig hadden we een half uur speling en die ging dus op aan onze vergissing.

De vlucht van Tokyo naar Moskou duurde 10 uur.
De vlucht van Moskou naar Amsterdam duurde 4 uur. We moesten in Moskou 3 uur wachten, maar die waren erg snel om. Op het moment dat we ons huis binnenstapte, waren we 23 uur verder en konden we meteen naar bed. Het was een uur of 2 s'nachts en inmiddels was het 12 augustus.

Voor de middag op 12 augustus waren onze backpacks al uitgepakt en hing onze kleding gewassen en wel aan de draad.
Omdat we over genoeg energie beschikten, zijn we maar meteen aan de voortuin begonnen. Daar moest nog grind in. Ook die was op 12 augustus klaar.

We vlogen met Aeroflot. Tis geen KLM maar we hadden niets te klagen. De crew was vriendelijk, het eten goed en het drinken gratis. Het bekijken van films was per vlucht verschillend. Het beste was de vlucht van 10 uur op de terugweg. Eigen scherm, eigen keuze van film en eigen keuze van taal danwel ondertiteling.

We hadden wel veel turbulenskies. We verdenken de piloot en co-piloot van het drinken van teveel vodka en te veel gehos op kozakkenmuziek..hahahaha.
Verder waren de onderbrekingen van de films ook hinderlijk. Eerst de piloot met informatie in het Russisch, dan in het, het mag eigenlijk geen naam hebben, Engels en daarna nog een keer in het Japans. En op het moment dat je denkt dat ze klaar zijn, beginnen ze weer van voor af aan....grrrrr.

Russen in de lucht zijn vriendelijk, maar onze ervaring met Russen aan de grond is anders. Tjeetje wat kunnen die chagarijnig zijn. Ik heb het dan over het personeel van winkels/barretjes op het vliegveld in Moskou. En als er nu slechts 1 charijnig was, maar iedereen leek dit wel te zijn. We vroegen in een bar of we met euros konden betalen. De Russin zei dat het alleen in Roebels kon en daarna werden we door haar volledig genegeerd. Haar veel jongere collega vond dit kennelijk ook een goed idee en negeerde ons ook. Nou zou je denken dat weggegaan zijn. NJET We wilden weten hoelang ze dit gingen volhouden en bleven dus gewoon zitten. Een horecatalent achter de bar vroeg of we al geholpen werden, waarop wij zeiden dat we genegeerd werden. Hij begreep er helemaal niets van en gaf zijn vrouwelijke collega op de kop. We kregen onze bestelling en konden afrekenen met een mastercard. Tjeetje en dat voor 2 drankjes. Achteraf erg grappig, maar eigenlijk gaat het nergens over. Wat ook nergens over ging, was de onbeschoftheid van twee schoonmaaksters. Vrolijk babbelend, met ieder een schoonmaakkar voortduwende, liepen deze stevige dames lekker naast elkaar over het gangpad. Alle toeristen doken langs hen heen om maar niet door hen aangereden te worden. Ze maalden er nog niet om al had je het graag. Gewoon lekker door blijven lopen dames....

Erg grappig was trouwens ook als "slecht Engels" sprekende mensen elkaar proberen te vinden. Kennelijk dienden enkele Japanners van onze vlucht zich te moeten haasten voor hun aansluiting naar Tsjechië of iets soortgelijks. De Russen probeerden dit in het Engels uit te spreken, terwijl de Japanners geen woord ervan verstonden, maar wel die vlucht moesten hebben. De Russen maar roepen en de Japanners maar blijven gapen. Tot dat ze het door hadden. Wat een schouwspel.