Dag 15 8 augustus 2011 Koyasan-Hiroshima

In Kyoto had ik een geweldige deal via internet kunnen boeken voor een hotel in Hiroshima.Twee nachten voor 10650 Yen en dat vlakbij het Peace memorial park.

Gaaap ik zie dat het nu 00:15 uur is in Tokyo. Morgen vliegen we naar huis. Ik hou ermee op en doe de rest later...met foto's want ik wil er weer een boek van laten printen.
xxx
Dag vrienden tot straks.

Inmiddels weer thuis, met een goed toetsenbord.
Dat zal allemaal een stuk sneller gaan.

We namen afscheid van onze boeddhistische monnik en priester. We deden onze schoenen aan en voor een laatste keer keek ik naar de tempel. Gelukkig maar...want daar zaten ze op hun knieën. Onze priester met een medewerkster. Ze bogen meermalen voorover. Dave en ik bogen ook voorover. Meermalen want tja, hoe vaak moet je zoiets doen?
Ik had er niet aan moeten denken om zonder te kijken, weg te zijn gelopen. Ooh wat een blamage en niet echt een toonbeeld van respect zou dat zijn geweest.

Het was weer een hele toer om van de Mt Koya naar beneden te komen om vervolgens naar Hiroshima te gaan:

Bus, cable car, trein naar Osaka, trein naar naar Shin Osaka, shinkansen naar Hiroshoma, streetcar in Hiroshima naar het hotel.

Klinkt als een hele hoop gedoe, wat het eigenlijk ook was, maar alles stond goed aangegeven. En eenmaal in de bus, trein of wat dan ook, hoef je alleen nog maar uit te kijken naar het juiste station.

Ons hotel " het Sunroute Hotel" was helemaal fantastisch met een kamer met een geweldig uitzicht over de Motoyasu-gawa rivier, het Peace Memorial Park en de Genbaku Dome Mae of te wel de Atomic Bomb Dome.
Ik denk dat iedereen dit gebouw wel kent. Net boven het gebouw was het hypocentrum van de atoombom die op 6 augustus 1945 te 08:15 uur 600 meter boven de grond ontplofte. Een Amerikaanse B29 gooide de atoombom met als nickname "Little Boy" op Hiroshima.
Alles werd in 1 klap weggevaagd en 140.000 mensen vonden de dood. 130.000 direct en de rest in de loop van het jaar 1945. Nog steeds ondervinden mensen de gevolgen van de dropping van little Boy. De straling die bij de ontploffing vrijkwam, tast nog steeds de gezondheid van veel mensen aan, nog maar te zwijgen over de geestelijk problemen die de mensen hebben.

Genbaku Dome Mae is in stand gehouden. Mensen komen van heinde en verre om dit gebouw te bekijken. Daar stonden we dan. Helemaal uit Nederland. Dit was de reden voor ons om naar Hiroshima te komen. We wilden meer over de dropping van de atoombom weten en bezochten het Peace Memorial Park en het Peace Memorial Museum. Het park werd in 1949 ontworpen en was in 1954 klaar. Alles in het park staat ter nagedachtenis aan 6 augustus 1945. Ieder jaar wordt op 6 augustus een memorial ceremonie gehouden. Twee dagen voor onze komst dus. Overal lagen bloemen bij de monumenten.

We wilden eigenlijk op 9 augustus naar het museum, maar door nieuwsgierigheid geleid, zijn we toch meteen gegaan. De anderhalf uur die ons nog restte, bleken veel te kort en dus zijn we op 9 augustus nog een keer naar het museum gegaan. Voor de tweede keer. Uiteindelijk hebben we er een uur of 4 doorgebracht. Tja er viel ook zoveel te lezen en te zien.

Nabij het park aan het water lag "Caffe Ponte" .
Een Italiaans restaurant waar klasse gekookt werd. Ik moet bekennen dat ik daar het lekkerste van heel de vakantie gegeten heb. We zijn er dus ook meermalen naar toegegaan. Daar ga je dan voor naar Japan. Italië ligt bij ons om de hoek.

Hiroshima is echt een geweldige stad. Mensen spreken er redelijk Engels, de infrastructuur is gewoon echt heel erg goed en het is een mooie en schone stad. 1 minpunt....het was er snikheet maar dat heeft niks met de stad zelf te maken.