Dag 1 en 2 25 juli en 26 juli 2011; Konnichiwa

25 juli 2011 omstreeks 09.15 uur naar Amsterdam vertrokken op weg naar een groot avontuur en dan bedoel ik niet onze eindbestemming Japan =). Ik bedoel vliegen met Aeroflot, onze grote Rusische vriend met een slechte reputatie. Bij het inchecken besteedde Dave dan ook extra veel aandacht aan de stoel die hij ging krijgen. Veel beenruimte was goed, maar het moest vooral een veilige stoel zijn. We zijn inmiddels aangekomen en de vlucht is prima verlopen. De crew was vriendelijk en de films in het Russisch dus wat mag een mens nog meer verwachten van Aeroflot behalve goedkope tickets en een tussenlanding in Moskou op een bloedhete airport compleet met personeel met het uiterlijk van Russische kogelstoters.

Eenmaal in Japan aangekomen, 26 juli 2011 omstreeks 10:30 uur plaatselijke tijd, hebben we eerst onze vouchers verzilverd voor onze railwaypassen om daarna met de trein naar Tokyo te gaan. Onze Youth-Hostel Asakusa, ja jullie lezen het goed, lag in de authentieke wijk Asakusa. Mijn blik werd direct gevangen door allerlei leuke steegjes en tempels, maar ik moest door. Een backpack is wel heel onhandig om een wijk door te rennen om de mooiste snapshots te nemen. Met de beschrijving van de hostel geraakten we snel bij onze hostel. We werden vriendelijk ontvangen en naar onze bunker verwezen. Tja ik kan het echt niet anders noemen. Deze kamer doorstaat een earthquake en een tsunami en dat waarschijnlijk te gelijker tijd. Je slaapt er heerlijk mits je geen jetlag hebt. Met de gordijnen en schuifpui dicht dringt er geen geluid en licht doorheen. De bedden zijn zo groot dat onze jubbeltenen gestrekt kunnen worden en ook dan hebben we nog ruimte over. Heerlijk gewoon. We hebben een gedeelde badkamer maar dat mag geen naam hebben. Ik ben er altijd alleen en het is er superschoon.

Na het douchen alvast even Asakusa op de gevoelige plaat vastgelegd en
lekker gegeten in een zeer goed Sushi restaurant... mjammie.

Eerste indruk; Wat zijn de Japanners een gedisciplineerd en een supervriendelijk volkje. Ondanks de taalproblemen doen ze echt hun best om je te helpen.
Er is op straat bijna geen tourist te bekennen. Behalve veel Japanse toeristen, maar die vallen gelukkig niet zo op.

Dave heeft de eerste nacht geslapen als een beer in de winterslaap. Ja net zo behaard en net zo lang. Na een uur of 15 te hebben geslapen, werd hij een keer wakker om 11 uur. Ik werd ook om 11 uur wakker, maar ik bracht de halve nacht op het balkon door luistend naar de muziek van onder andere Amy Winehouse. Niet vervelend met een graad of 30 maar wel jammer dat het snachts was.
Ons balkon kijkt trouwens uit over een kinderpark. Do i have to say more.. Gelukkig zijn wij weg als die jong beginnen te krijsen van plezier.