Terugreis: De paarse krokodil

Vanuit Palolem met de taxi naar de airport gebracht. Reisduur ongeveer 1,5 uur. Vervolgens met het vliegtuig naar Mumbai gegaan. 18:45 uur vertrokken, reisduur ongeveer een uur.

Eenmaal in Mumbai moesten we een aantal uren wachten tot het volgende vliegtuig ons naar London zou brengen. Vertrektijd 02:45 uur.

Al snel konden we ons bagage afgeven en door de security. Met mijn Ganesh beeld in mijn handbagage begon de ellende en de spannende uren. Want.............hij werd door de security afgepakt. Reden hij was te zwaar. Ik keek de security aan. Massa's mensen passeerden mij met handbagage, groot en zwaar. Zij mochten door... zij wel;(


Er werd doodleuk medegedeeld dat ik maar aan de crew moest vragen of het mee mocht. Zoja dan moest een crewlid het beeld op komen halen en ohja ik moest wel wachten tot de boarding want dan was de crew er pas. Zie je het al gebeuren, alsof zij dan tijd hebben voor mijn Ganesh.

Met een lege handtas :(
gebogen schoudertjes en goed over de zeik verliet ik het strijdveld. Ik zocht medestanders maar kon ze niet vinden en moest dus echt wachten op de crew. Als een roofvogel scande ik de omgeving af.

Dave kon al die ellende niet meer aanzien en ging terug naar de security met iemand die voor Britisch Airways werkte. Dave zag dat ventje ergens in het wild rondlopen en trok hem ff aan zijn stropdasje. Hij bleek te laag in de rangorde en had totaal geen toegevoegde waarde. Dave kreeg bij de security te horen dat hij Ganesh niet meekreeg en dat we het bij een volgende reis naar India konden ophalen, zodat we het dan in de bagage konden doen. Eenmaal terug durfde Dave dit niet te zeggen en dus hield hij het er maar op dat het beeld er nog stond.

Toen ik de wanhoop nabij was, besloot ik zelf naar de security te gaan. Als Engels uit de hemel, kwam daar ineens de crew aanlopen. Natuurlijk vonden zij het beeld geen probleem en gaven dit ook door aan het grondpersoneel. Die gaven echter aan dat zij geen invloed hadden op de security en dat we het zelf moesten regelen. Met deze boodschap gingen we terug naar de security.

Een Indiase geüniformeerde man achter een balie keek me aan. Binnen handbereik stond mijn Ganesh. wordt vervolgd

ff een onderbreking door bezoek.

Ik kreeg het gevoel over me heen van de paarse krokodil; Ja maar hij staat daar..........
Ja en hopelijk zou hij daar niet blijven staan.

Ik bracht de boodschap over van de crew en keek hem daarbij smekend aan. Hij besloot te bellen naar het grondpersoneel en dan denk je ineens van alles te verstaan. En dat alles klinkt niet positief. We hadden nog 20 minuten om te boarden en de klok tikte keihard door. Dat gesprek duurde en duurde maar. Er leek geen eind aan te komen. Mijn hart bonkte in mijn keel. Ik keek naar mijn Ganesh en overwoog om hem weg te gritsen.

De telefoon ging op de haak en de man keek me aan. Dave had me gezegd dat als woorden niet zouden helpen, ik het maar op een janken zou moeten zetten. Was dit het moment?
Ik kon ook op mijn knieënvallen en gaan smeken, maar dan verdween ik uit het zicht van die man en dat had dus ook geen nut.

Hij pakte de Ganesh en gaf het mij. "Put it in your bag en don't show it."
Dat hoefde hij geen twee keer te zeggen. Vlug de tas in met Ganesh en vlug naar de gate om te boarden. En dan denk je dat je het hebt gehad. Niets was minder waar.

De rij voor boarding was niet kleiner geworden. De veiligheidsmaatregelen waren aangescherpt en alles werd meermalen gecontroleerd. Ik denk door de aanslag in Pune. De handbagage werd na de scan door de security voorzien van label en dit label werd vervolgens afgestempeld.
Ohoh mijn handbagage had geen label. Die was men bij de security vergeten door de commotie rondom Ganesh. Dat betekende maar 1 ding..........terug naar de security.

Dachten we daar even een label te krijgen, no way...de tas moest weer door de scan van een "andere" Indiase meneer. Okay.... Ganesh uit de tas, tas door scan, Ganesh weer in de tas en met gelabelde tas weer terug naar de gate. Tjeetje hartslag nog steeds hoog en ondertussen had ik het bloedheet gekregen.

Konden we dan nu eindelijk aan boord?
Het grondpersoneel riep stoelnummers op en deze mensen mochten eerst. Nou dat kon dus nog wel even gaan duren en dus ging Dave nog even snel naar toilet. En hoe kan het ook anders.........ons nummer werd genoemd, maar mijn poetsie was nog steeds foetsie. Irritatie, want het voelde alsof onnodig de aandacht op ons werd gevestigd en ik wilde maar 1 ding. Boarden met mijn Ganesh.

Controle label, controle boarding pas, controle label ennnnnnnnn ik stond aan de grond genageld. Tafels waarop handbagage werd gecontroleerd en gordijnen waar achter mensen gevisiteerd werden.
Daar gingen we weer.

Ik voelde me als de mensen in de documentaire "prison abroard". In 1 van de uitzendingen stond iemand in de rij van de security op het vliegveld, maar dan met pakketjes op zijn lichaam geplakt. En die wilde ook maar 1 ding....weg van hier...

Teurg naar de realiteit.
Madame you can put your bag there. En "there" is op de grond. Ik werd gevisiteerd. Take your bag en go straight to the airplane. Nog net niet struikelend over mijn voeten, ging ik naar het vliegtuig. Ik heb niet eens op Dave gewacht.

Eenmaal herenigd met mijn lief, bleek dat een security guy hem had aangespoken op zijn zojuist aangekochte eau de toilette van 100 ml. Notabene gekocht op Mumbai vliegveld en ook daar gesealed. Dave ging in verweer. Hij kreeg een veelbetekende blik en dat hij maar gewaarschuwd was. (?)

Eindelijk gingen we veilig MET Ganesh de lucht in ;)

Heathrow here we come.

De vlucht duurde 9.5 uur en daar bovenop nog eens een uur om het vliegtuig uit te komen.
Het was een georganiseerd zooitje daar. Mensen moesten zelfs gecontroleerd de roltrappen op, want anders liep de security over.

Tik tik tik de klokte tikte er lustig op los. 09.05 uur vertrok ons vliegtuig. We hadden nog een half uur en moesten door douane voor paspoort controle en door de security. Wat je dan vooral opvalt zijn die "gapers" voor je. Treuzel de treuzel, oh mag ik mijn riem niet om? Dan haal ik hem er wel heel langzaam uit. Oh en ik heb ook nog vloeistoffen bij, mag dat ook niet? grrrrrrrrr
Schiet toch op mens.

En dan ineens gaat alles snel. Krijg je voorrang ivm je boardingtijd en kijkt er niemand naar Ganesh terwijl die wel gescand wordt.
En zo zit je weer in het vliegtuig. Weer een stapje dichterbij huis........met Ganesh ;)